MAITASUN POEMA
​
Duela 500 urteko maitasun poema baten zirriborroa aurkitu dute | Kultura | Berria
2020ko abenduak 3 19:07
​
«Ene laztan gozo ederra
penaz penaçen naçu.
Orreyn culez ninduçula
Nola amora nençaçun
ori escuan ezpata?
Çeure escuoz naraçu
andicoz eta ebeticoz
Barcaçio diqueçut ezcutaria, usatu eztet arma guiza erayten lecobidi guiçon gaztea
Amore minez penaçen
olloa lumaz estari
ni amorez yçerdi
ene barco negarretan
Çaldiac baduezi leyara. Niri juan çatan neure amorea, leena ezquero, on daducat neure vioçean barruna.
Goyçean goyçic jaqui ninçan, astean egun batean astean egun batean, da asteleen goyçean.
Neure laztan «velaga», jarri çequidan aurrean
Neurc nay eneban vian, «çaoncaur» aldean
Colpe andiaç jo nenguian, vioç onen erdian.
Elizara nijoean, colpea ar neçanean
Velauric jarri ninçan, alderean aurrean
Neure vecatuas confesatu eguin baninç bequela,
Penetençia eman çidan, vide nevan bequela
Vitarteco ema[...] ni[...]gon...».
​
​​ATSOTITZAK
​
-
Hizkuntza guztietan entzuten dira errefrau edo esaera zaharrak (atsotitzak), eta euskaran ere hala gertatzen da. Atsotitzak literaturaren lehen adierazpen trinkoak dira, bere txikian hizkuntzaz eta herriaz asko esaten dutenak. Eskuizkribuetan eta herriaren oroimenean bizirik iraun dute. 1596an Refranes y Sentencias izenarekin argitara emandako bildumak izan zuen gerora ere jarraipenik. Garibai, Isasti, Oihenart eta beste biltzaile askori zor handia dio euskarak berak eta, modu berean, atsotitz edo errefrau horietaz askotan baliatu den euskal literaturak ere.
​
-
Saia zaitez jarduera hauek egiten:
​
Iturria: http://euskaljakintza.com/ariketaguztiak/atsotitzak-lantzen/
​​​
 |  |
|---|---|
 |  |